تأثیر آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری بر میزان پرخاشگری و هیجان خواهی رزمی کاران زن شهرستان آمل

پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری بر میزان پرخاشگری و هیجان خواهی رزمی کاران زن شهر آمل انجام شد. این تحقیق تجربی و به شکل میدانی بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان رزمی کار 12تا 25 ساله شهر آمل در سال 89ـ1388 بودکه از این میان افراد واجد شرایط تعداد 40 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه گواه (20 نفر) و گروه آزمایشی (20 نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس هیجان خواهی زاکرمن (1979) و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) استفاده شد. برنامه آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری در 6 جلسه 90 دقیقه ای، هفته ای یک بار، برای آزمودنی های گروه آزمایش اجرا شد. پس از اتمام برنامه آموزشی، پس آزمون برای هر دو گروه آزمایش و گواه اجرا گردید. نتایج با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد که آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری در گروه آزمایش معنی دار بوده است (0005/0p≤). به عبارت دیگر، آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری موجب کاهش میزان پرخاشگری و هیجان خواهی گروه آزمایش، در مقایسه با گروه گواه، شده است.